Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao zelfs meer was dan alleen een reizigersbestemming; het was een gebied waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke charme op een uniforme en speciale manier met elkaar verbonden waren. Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de grondstoffenstad van Curaçao. Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te verkennen, en Curaçao was niet ontevreden. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd. Curaçao had eigenlijk mijn ogen geopend voor de aantrekkingskracht van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker permanent met me mee Stage op Curacao zou brengen.
Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te verkennen, en Curaçao stelde niet teleur. Tijdens mijn trektocht door het Christoffel National Park kon ik mezelf onderdompelen in de gevarieerde en weelderige vegetatie en dieren van het eiland, wat veel te maken had met de vlakke landschappen van mijn geboortestad.
Naarmate de dagen zich ontwikkelden tot weken, en de weken tot maanden, werd mijn leservaring op Curaçao groter dan alleen maar een werkervaring; het was een levensveranderende reis. Ik ontdekte dat het Caribische verlangen niet bestond uit praktisch ideale kustlijnen en overtuigende handbomen; het had te maken met het overvloedige scala aan samenlevingen, de initiatieven tot behoud en de echte warmte van individuen die van Curaçao een absoluut aparte locatie maakten.
De mensen op Curaçao waren enkele van de populairste en meest uitnodigende mensen die ik ooit eerder had ontmoet. Hun gevoel van voldoening op hun eiland en hun enthousiasme om hun samenleving en gewoonten met mij te delen, hebben een blijvende stempel op mijn hart gedrukt.
Terwijl het zonlicht onder het perspectief zakte en de lucht opnieuw schilderde met tinten oranje en roze, bevond ik me op het aantrekkelijke eiland Curaçao, klaar om aan een reis te beginnen die mijn leven voor altijd zou veranderen. Deze kleine Caribische schat, genesteld in het zuidelijke deel van de Kleine Antillen, zou zeker mijn thuis zijn voor de volgende paar maanden toen ik begon aan een ervaring als docent als geen ander.
Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de grondstoffenstad van Curaçao. Met elkaar en mijn collega’s heb ik verschillende taken uitgevoerd die bedoeld waren om het gevarieerde waterleven veilig te stellen, dat floreerde in het kristalheldere water van Curaçao.
De eerste paar weken waren snel van opwinding en verandering. Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao groter was dan alleen een reizigersbestemming; het was een locatie waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke charme op een uniforme en onderscheidende manier met elkaar verbonden waren. Door de levendige tinten van het op Nederland geïnspireerde ontwerp, de dynamische ritmes van de buurtliedjes en de verrukkelijke geur van Caribisch eten leek het alsof ik daadwerkelijk op een ansichtkaart was beland.
Een van de hoogtepunten van mijn reis was de mogelijkheid om regionale vieringen en praktijken mee te maken. Elk gerecht was een kookervaring, en ik merkte dat ik verrukte van smaken waar ik niet genoeg van kon krijgen.
Curaçao had mijn ogen geopend voor de elegantie van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker voor het leven met me mee zou dragen. Mijn ervaring met een fellowship als docent had niet alleen mijn perspectieven verruimd, maar had ook een blijvende stempel op mijn hart gedrukt, waardoor ik een langdurige voorstander was van verantwoordelijke toeristen en een enthousiaste vakantieganger die graag de verborgen schatten van de wereld wilde ontdekken. Toen ik aan boord van het vliegtuig naar huis stapte, begreep ik dat mijn Caribische ervaring eenvoudigweg het begin was van een leven vol expedities, ontdekkingen en verkenningen.
Het eiland was eigenlijk mijn tweede thuis geworden, en het afscheid nemen was slechts een van de meest bitterzoete minuten van mijn leven. Ik verliet Curaçao met een hart vol herinneringen, gloednieuwe relaties en een veel dieper begrip van de wereld. De lessen die ik ontdekte op het gebied van ecologisch behoud, multiculturalisme en de robuustheid van het gebied zijn mij bijgebleven en hebben mijn kijk op het leven en mijn toekomstige ondernemingen gevormd.
De achtergrond en samenleving van Curaçao waren eveneens zeer aantrekkelijk. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd.
Ik had ook de mogelijkheid om getuige te zijn van de kracht en de besluitvaardigheid van de individuen in moeilijke tijden. Het eiland werd geconfronteerd met een groot aantal natuurlijke rampen, maar het gevoel van nabijheid en de standvastige geest van de Curaçaoënaars waren werkelijk motiverend.